Mantıksal olarak tekniğin bilimin bir uygulaması olması gerekir.
Bilim, doğayı değiştirmek, onu insani bir iradenin isteklerine uydurmak isterse de bu istek ancak bir bilgi aracılığıyla güce dönüşme imkanına kavuşmaktadır.
Aslında acil durumların etkisi altında bulunan teknik, zaman bakımından büyük ölçüde bilimden önce gelir.
Bilimsel kimya ve biyolojinin doğuşundan çok önceleri insanlar tıpla uğraşmışlardır.
Bilimsel kavramların zaman içinde yavaş yavaş oluşmasının nedenlerinden biri daha çok tekniğin başarısızlıkları ve bu başarısızlıkların ortaya çıkardığı sorunlar olmuştur.
Her şeyden önce bilimsel etkinliğin insanlığın çok yakınlarda ortaya çıkmış bir başarısı olduğunu anlamak gerekir.
Fiziğin ortaya çıkmasından bu yana henüz üç yüzyıl geçmemiştir.
Kimyanın iki yüzyıllık bir geçmişi vardır.
Biyolojinin doğuşu ise sadece bir yüzyıl öncesine rastlamaktadır.
Bu kadar geç bir ortaya çıkışı nasıl açıklamak gerekir?
Bunun nedeni bilimsel düşüncenin insan için doğal bir şey olmamasıdır.
Çağdaş yerçekimi kavramının kazanılması bu "psikolojik yansıtmalar"ın bir yana bırakılmasını, cisimlerin boşlukta düşme deneyini, bir yasanın matematiksel olarak formüle edilmesini (artık cisimlerin neden dolayı düştüklerini değil, nasıl düştüklerini kendimize sormamızı) gerektirir.
Bilimsel bir kavram hemencecik ilk deneylerle elde edilmez, o yavaş yavaş oluşur.
Ayrıca o hiçbir zaman kendi başına, ayrı bir öğe değildir, tüm bir kavramlar ağının bir parçasıdır.
Newton’un yerçekimi kavramı, bize ne kadar basit görünürse görünsün, çoktan birbirine bağlı kavramlardan meydana gelen bir sistemdir
Bilim, araçsız deneyin bir yansısı değildir, aklın karmaşık ve sürekli bir yaratımıdır.
