Ancak kısa bir süre sonra bilim adamı bilim adamı olarak problemleri onların kendileri için ortaya koymaya başlar.
Artık bu problemleri doğurmuş olan pratik güçlükleri düşünmez.
MÜHENDİS eylemde bulunmak istemekteydi, bilim adamı ise her şeyden önce anlamaya çalışır.
Bilim, yalnızca tekniğin hizmetkarı değildir, o ayrıca bir bilme ihtiyacına, tamamen entelektüel bir meraka cevap verir. Atölyede düşünmek, fikirlerle ve şeylerle oynamak söz konusu değildir, çünkü alet acemiyi yaralar.
Çırak özellikle denenmiş teknikleri taklit etmeyi öğrenir ve onun için araştırma ve yaratma söz konusu değildir. Oysa okulda durum tamamen farklıdır.
"Problemi çözdükten sonra tahta silinir ve "Yanlış toplamalar kimseye zarar vermez".
Yanlışın dünya bakımından, doğurduğu maddi bir sonuç bakımından önemi yoktur, yanlışı yapan insan bakımından önemi vardır.
Yanlış, üzerinde düşünmek ve dolayısıyla ileri gitmek için bir fırsattır.
Öğrencinin etkinliği bir iş olduğu kadar oyundur, hatta işten çok oyundur ve hayatın dışında yer alan bu oyun, eyleme ve somut olana karşı bir mesafe alan bilimsel oyunun ta kendisidir
